Cesar, Robin, Alfred at Paulo, mga bayaning 3rd World

Paulo Avelino, Alfred Vargas, Cesar Montano and Robin Padilla

 When this Divalicious column appears online, we already know that those afflicted by the COVID-19 affliction may have reached the 70K mark and maybe even more. With these digits, we have become the number one nation in Southeast Asia with the most pisting veerus cases. 

Must we be delirious of this so called feat? Should we be all going crazy and paranoid, fearful of our lives and the once we love because these figures are more than alarming, it shouts end of days?

Are there rooms and spaces in our collective hearts and minds to still trust the best and the brightest in the gobiyerno nacional that they still are on top of this game called a pandemic and they still know what to do, what strings and ropes to pull and what solutions are in the must be implemented stage?

Kaya nga, hindi ko maiwasang maging nostalgic, and be filled with a huge of melancholia, habang inaalala ang mga pelikulang tungkol sa ating mga pambansang bayani na dugo at buhay ang inialay para sa Pilipinas nating mahal. 

Cesar Montano

Si Cesar Montano, bida sa Marilou Diaz Abaya’s Jose Rizal, the movie. Si Albert Martinez, Rizal sa Dapitan na obra naman ni Tikoy Aguiluz. Si Joel Torre, ang Jose Rizal sa Bayaning 3rd World ni reclusive film master Mike de Leon, Alam na nating ang kanser ng lipunan natin sa kasalukuyan ay talagang pagkalaki-laki nila, malban sa pagiging pambansang bayani, ano na nga ba ang political color at conviction nina Montano, Martinez at Torre? Bukas na aklat kung sino ang poon ni Cesar. 

Robin Padilla

Si Albert, wala tayong malay. Alam rin natin kung nasa kanino ang puso at simpatiya ni Joel.

Si Robin Padilla, naging si Andres Bonifacio sa Bonifacio: Unang Pangulo. Si Alfred Vargas, not once but twice na binigyag buhay si Gat Andres, sa Ang Paglilitis ni Andres Bonifacio ni the late film icon Mario ‘O Hara at sa Ang Supremo ni Richard Somes.


Sa kanilang mga political choice, hahayaan natin ang kasaysayan at panahon, ang humusga sa dalawang mabunying actor. Si John Arcilla, mas lalong nakilala at bumango ang pangalan bilang si Heneral Luna talaga namang isa sa pinag-usapan, minahal at yinakap na pelikula ni Jerrold Tarog. Mula rin sa imahinasyon, pagsasaliksik, sulat at dikreksyon ni direk Jerrold 
 

Paulo Avelino

ang Goyo: Ang Batang Heneral na ang bida, si Paulo Avelino. Si Arcilla, ang publiko alam kung sino at ano sinusuportahan, pagkiling at simpatiya. Kay Paulo, tikom ang bibig, tahimik at kahit sa kanyang social media platforms, walang mababasang salita o paglalahad tungkol sa kanyang damdamin at opinyong politikal at usaping pambansa. Nasa demokrasya naman tayo kaya wala tayong finger-pointing at pagdidiin sa mga artistang ito na minsan sa kanilang mga karera at propesyon bilang artista, ay mahusay na binigyang buhay, kaluluwa, puso at damdamin ang ating history text book heroes. Kung bakit may ilan sa kanila ang tila hindi isinapuso at hindi tumimo sa kanilang pagkatao at pagkalalaki at pagiging mga lalaki ang mga ipinaglaban, mga naging hinaing at pangarap nina Gat Jose Rizal, Andres Bonifacio at iba pa, sila lamang ang may alam at kung ano man ang kanilang paliwanag at katwiran, ating tanggapin. Pero sa usaping ka-respe-respeto ba ang kanilang naging desisyon at pagpili, sa atin na lang ang paghuhukom na iyon.